Gezond tarwe zonder Septoria

Zoals bij alle gewassen, staat graan bloot aan verschillende bedreigingen van buitenaf. Toch is er een boosdoener die met kop en schouders boven andere schadeveroorzakers uitsteekt: Septoria. Deze schimmel tast de bladeren van het tarwegewas aan, waardoor de plant de energie niet krijgt om te groeien. Daarbovenop krijgen andere ziekten secundair meer kans om grip te krijgen op de verzwakte plant. Septoria, ook wel 'bladvlekkenziekte' genoemd, kan lang na de oogst rond blijven waaien en je treft de schimmel dus liever niet aan op je akker. 

Wat is Septoria?

Septoria is de meest voorkomende ziekte in graan in Nederland. Ons klimaat is er helaas perfect voor. De schimmel dringt door in de bladeren van het graan en begint daar aan zijn vernietigende werk. Het verraderlijke van Septoria is dat er in de eerste periode geen symptomen te zien zijn. Het graan lijkt er fris en gezond bij te staan, terwijl er al infectie heeft plaatsgevonden.

Omdat Septoria kan worden verspreid door contact tussen planten, maar ook door regen en wind, heb je er een hele kluif aan als je veld aangetast is. Ook blijft de schimmel nog lang in leven op stoppelresten, waardoor je toekomstige oogsten in gevaar komen.

Oorzaken van Septoria

Infecties kunnen het hele seizoen optreden en schade veroorzaken. Als niets wordt gedaan om schimmelinfectie te voorkomen, weet je zeker dat de ziekte zicht zal openbaren. Infecties kunnen in het najaar, als het gewas net boven staat al plaatsvinden. De sporen uit het oude gewas verspreiden zich vanaf het najaar door de lucht, wat in de winter doorgaat om in het voorjaar uit te doven. 

In het voorjaar kan de schimmel snel om zich heen grijpen door snelle ongeslachtelijke vermeerdering en zo nieuwe bladeren aantasten. Daarvoor zijn wel lange bladnatperiodes en regen nodig. 

Gevolgen van Septoria

Als Septoria niet goed wordt bestreden kan het een behoorlijke opbrengstvermindering geven, variërend van 30 tot 50% in seizoenen met hoge ziektedruk. De schimmel manifesteert zich op de bladeren van de plant, met bruinverkleuring en typische zwarte puntjes als gevolg. De plant verliest een gedeelte van de capaciteit voor fotosynthese en heeft daardoor onvoldoende kracht om de korrels te vullen. De korrels zelf worden over het algemeen niet aangetast. Doordat de plant verzwakt, krijgen andere schimmels ook kans om toe te slaan.